قال امیرالمؤمنین#: « مَثَلُ الدُّنْیَا کَمَثَلِ الْحَیَّةِ لَیِّنٌ مَسُّهَا، وَالسَّمُّ النَّاقِعُ فِی جَوْفِهَا، یَهْوِی إِلَیْهَا الْغِرُّ الْجَاهِلُ، وَیَحْذَرُهَا ذُو اللُّبِّ الْعَاقِلُ).

 «دنیا مانند مار (خوش خط و خال) است که به هنگام لمس کردن نرم به نظر مى‌رسد در حالى که سم کشنده در درون آن است، مغرورِ نادان به سوى آن مى‌رود و خردمند عاقل از آن حذر مى‌کند».

مقدمه:

کاخ ها، زر و زیورها، لباس ها، غذاهاى رنگارنگ و عیش و نوش ها مظاهر جذاب دنیاست، ولى در درون، غفلت، بى خبرى از خدا آلوده شدن به انواع گناهان را براى به دست آوردن یا حفظ آن با خود دارد، لذا باید مراقب بود.

نکته‌ها:
* طبیعت دنیا داراى دو ویژگى است: ظاهرى فریبنده و باطنى خطرناک است(مَثَلُ الدُّنْیَا کَمَثَلِ الْحَیَّةِ لَیِّنٌ مَسُّهَا، وَالسَّمُّ النَّاقِعُ فِی جَوْفِهَا...). (شرح نهج‌البلاغه آیةالله مکارم شیرازی)

*انسان جاهل مغرور، کسی است که فریب ظاهر فریبنده دنیا را می‌خورد(یَهْوِی إِلَیْهَا الْغِرُّ الْجَاهِلُ).
* تعبیر «غِرِّ جاهل» (غِر به معناى انسان خام بى‌تجربه که زود فریب مى‌خورد) اشاره به انسان‌هاى نادان و نا آگاهى است که تنها چشم به ظواهر فریبنده دنیا مى‌دوزند و از آنچه در باطن دارد بى‌خبر است. (شرح نهج‌البلاغه آیةالله مکارم شیرازی)

* عاقل کسی است، که از دنیای بی‌خدا دوری مى‌کند(وَیَحْذَرُهَا ذُو اللُّبِّ الْعَاقِلُ).

* یکی از علت‌های دوری از دنیا توسط عاقلان، عبرت‌گیری از سرنوشت دنیاپرستان در آیینه تاریخ است. (شرح نهج‌البلاغه آیةالله مکارم شیرازی)

* در کنز العمال رسول خدا@ فرمودند:« أُتْرکُوا الدُّنْیا لاِهْلِها فَإنَّهُ مَنْ أخَذَ مِنْها فَوْقَ ما یَکْفیهِ أخَذَ مِنْ حَتْفِهِ وَهُوَ لا یَشْعُرُ ؛ دنیا را به اهل آن واگذارید، زیرا کسى که بیش از نیاز خود از آن برگیرد در واقع مرگ خود را از آنجا که نمى‌داند تسریع کرده است».

* بى شک تمام آنچه در ذَمِّ دنیا بیان می‌شود، درباره دنیاى دنیاپرستانى است که هدفى جز لذت و عیش و نوش ندارند و دنیا براى آنها غایة الآمال است. (شرح نهج‌البلاغه آیةالله مکارم شیرازی)