قال امیرالمؤمنین#: « وَمَدَحَهُ قَوْمٌ فِی وَجْهِهِ، فَقَالَ: اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَعْلَمُ بِی مِنْ نَفْسِی، وَأَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِی مِنْهُمْ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَیْراً مِمَّا یَظُنُّونَ، وَاغْفِرْ لَنَا مَا لاَ یَعْلَمُونَ(حکمت100)؛

گروهى امام# را در مقابلش ستودند، پس فرمودند:« خداوندا! تو به من از خودم آگاه ترى و من آگاه تر به خودم از آنها هستم، خداوندا ! ما را بهتر از آنچه آنها گمان مى‌کنند قرار ده و آنچه را نمى‌دانند بر ما ببخش».

مقدمه:

از جمله امورى که در روایات اسلامى از آن به شدت نهى شده، مدح و ستایش افراد در برابر خود آنهاست، از این رو در روایات دیگرى مدح و ستایش نوعى ذبح شمرده شده است.

نکته‌ها:

* خداوند به ما از خودمان آگاه‌تر است زیرا او خالق ماست(اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَعْلَمُ بِی مِنْ نَفْسِی ). (شرح نهج‌البلاغه آیةالله مکارم شیرازی)

* ما نسبت به دیگران به خودمان آگاه‌تریم، لذا نباید در مقابل تعریف‌ها فریب بخوریم(وَأَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِی مِنْهُمْ ).

* بهترین عمل در مقابل افرادی که مدح ما می‌کنندارتباط با خداست. (شرح نهج‌البلاغه آیةالله مکارم شیرازی)

* بهترین ارتباط با خدا در موقع مدح دیگران عبارت(اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَیْراً مِمَّا یَظُنُّونَ، وَاغْفِرْ لَنَا مَا لاَ یَعْلَمُونَ ) است. (شرح نهج‌البلاغه آیةالله مکارم شیرازی)

* در محجة البیضاء،ج5، پیغمبر@ فرمودند:« إذا مَدَحْتَ أخاکَ فى وَجْهِهِ فَکَأنَّما أمْرَرْتَ عَلى حِلْقِهِ الْمُوسى; هنگامى که برادرت را در برابرش مدح و ستایش کنى مانند این است که کارد بر گلویش مى‌کشى».

* از آثار زیان بار مدح و ستایش اینکه: انسان را مغرور مى‌کند، عیوب و نقایص انسان را پنهان می‌کند و گاهی عیوب را حسن مى‌شمرد، غالبا به مداحان علاقه پیدا مى‌شود. (شرح نهج‌البلاغه آیةالله مکارم شیرازی)

* ائمه# تمام کوشش خود را انجام مى‌دادند و باز هم با توجه به عظمت مقام پروردگار عبادات و اعمال خود را لایق مقام پروردگار نمى‌دیدند و از آن استغفار مى‌کردند، و مى‌گفتند: «وَما عَبَدْناکَ حَقَّ عِبادَتِکَ»( بحارالانوار، ج68)