اینجانب اکثر اشعار دیوان منسوب به امیر علیه السلام را از دیگران یافته است و همه را با ذکر ماخذ و مصادر در تکلمه منهاج البراعه آورده است.

بسیارى از اشعار دیوان بیان روایات مروى از آن جناب  است که دیگران به نظم در آوردند و چون مضمون آنها از امیر علیه السلام است اشعار را به آن حضرت نسبت داده اند مثل ابیات (یا حار همدان من یمت یرنى الخ) که سیدحمیرى قول امیر علیه السلام به حارث همدانى را به نظم آورده است، و اصل خبر را شیخ مفید در مجلس اول امالى خود نقل کرده است، و پس از نقل خبر گفت: (قال جمیل بن صالح و انشدنى ابو هاشم السید الحمیرى الخ).

و از آن جمله است اشعار بسیارى در دیوان که نصایح امام به فرزندش امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام که وصایاى آن جناب را به سبطین به نظم در آوردند و از اینروى اشعار به خود آن حضرت انتساب  داده شد. علاوه اینکه سبک اشعار از حیث بلاغت و فصاحت نسبت به دیگر کلمات  امیر علیه السلام چون خطب و رسائل و حکم نهج و غیر آن بسیار متفاوت است و سست به نظر میآید، ظاهرا باید گفت رجزهایى که از آن حضرت نقل شده است اسناد آنها به آن جناب خالى از قوت نیست که سیرت ابطال عرب در میدان مبارزه این بود. بسیارى از اشعار (على بن ابى طالب  قیروانى) به آن جناب نسبت داده شده که اشتراک در اسم موجب این اشتباه شده است.

منبع: انسان کامل از دیدگاه نهج البلاغه